Visserij artikelen
Schenking aan het Museum Noordwijk door de familie Admiraal, eigenaren van de visrokerij en viswinkel Admiraal de Wit aan de Schoolstraat te Noordwijk aan Zee.
Na 130 jaar gaat het bedrijf sluiten. Wij kregen de vraag of het Museum Noordwijk eens op de zolder wilde komen kijken of er iets moois bij was voor het Museum. Wij zijn uiteraard gaan kijken en hebben een aantal interessante voorwerpen uitgezocht, waaronder twee tonnen, twee haringmanden, een kuipers passer, een dissel, een haringemmer, een kuip, een Joon, een ets met een vis, drie pijpenhouders met aardewerk pijpenkoppen. (nog van de overgrootvader Cornelis Admiraal, de oprichter van de zaak)
Johan Cruijff was onze nationale voetbalheld. Zelfs mensen die helemaal niets met het spelletje hebben, zijn bekend met de figuur Cruijff. Dat geldt uiteraard voor zijn kwaliteiten bij het tegen dat balletje aanschoppen, maar ook voor z’n uitspraken die met de term Cruijffiaans aangeduid worden. Het zijn uitspraken die het midden houden tussen voetbaljargon en Amsterdams en die door menigeen als geniaal en onnavolgbaar geduid worden.
Leo Klein Diepold Biedermeier interieur uit de dertiger jaren olieverf op doek, 65,8 x 80,3 cm links onder gesigneerd: Leo Klein.Diepold collectie Museum Noordwijk
Museum Noordwijk had in haar jaaragenda voor 23 mei a.s. de opening van de tentoonstelling Uit de schaduw van Max Liebermann: Leo Klein-Diepold staan. Iedereen weet dat ook ons museum de wrange vruchten plukt van het corona-virus. Er is al een paar jaar gewerkt aan de tentoonstelling van Duitse kunstenaar die vanaf 1899 Noordwijk bezocht, er vanaf 1906 tot 1919 woonde en in 1925 de badplaats definitief achter zich liet. Nog nooit was er een publicatie over hem uitgegeven en daar kwam met de biografie die t.g.v. de tentoonstelling door het GON zou worden uitgegeven een eind aan. In dat boek zijn alle her en der gevonden puzzelstukjes tot een logisch totaal gerangschikt waarbij de puzzel nog wel diverse gaten vertoont. Het boek is eigenlijk een momentopname uit een onderzoek dat niet stopt met het verschijnen van de publicatie. Het uitstellen van de tentoonstelling maakt het mogelijk om stukjes van de puzzel die nu en mogelijk ook nog straks boven water komen alsnog in te passen. Hier komt dus de uitspraak van Cruijff om de hoek kijken!
En er is weer een puzzelstuk boven water! Een familie uit het oosten van ons land, vlak bij de Duitse grens leest op de site van ons museum dat er een tentoonstelling van Leo Klein-Diepold gepland staat. Zij zijn middels vererving vanuit Duitsland in het bezit gekomen van een bijzonder werk van de kunstenaar! Bij alle tot nu toe bekende werken ging het om portretten, landschappen, dorpsgezichten en stillevens. Nog nooit hadden de mensen die zich met eerder gememoreerd onderzoek bezig houden een interieur van de kunstenaar gezien. En zie daar: een interieur in Biedermeierstijl uit de dertiger jaren! Leo Klein-Diepold woont dan al weer enige tijd in Berlijn niet ver van zijn vriend Max Liebermann en te midden van het opkomende nazisme. Het is als een spannend vervolgverhaal waarbij men hoopt ook de nog ontbrekende stukjes van de puzzel voor de datum van de vervangende opening op 22 mei 2021 gevonden te hebben.
De Schelpenmaalderij van Fa. R.J. de Groot
Deze schelpenmaalderij lag aan het begin van de Voorstraat nabij de Westeinder brug.
Heden is een zijstraat van de Voorstraat het “Gritpad” en dit pad dankt zijn naam aan de loop over het voormalige terrein van de Grit Maalderij van R.J. de Groot (schelpenmaalderij).
Dit grit werd gebruikt voor metselkalk en kippenvoer.
De Groot was tot 1922 molenaar van de molen “De Eendragt”, deze lag op de hoek van de Wilhelminastraat en de Molenstraat. Omdat deze molen in 1922 afgebroken werd verhuisde het bedrijf van de Groot naar de Voorstraat. Het bedrijf had zijn schelpenopslag op de Beeklaan en deze schelpen werden met een vrachtauto naar het bedrijf aan de Voorstraat vervoerd.
Het Gritpad heette van 1961 tot 1981 Gritweg. In 1981 werd het als ontsluitingsweg van de daar te bouwen woningen en een bedrijf, verlengd in noordoostelijke richting en kreeg het zijn huidige naam. Ook heeft de Noordwijkse Woningstichting hier enige appartementen gebouwd.
De oude Werf
Deze maal een mooie foto van de schuur waar vroeger de bomschuiten gebouwd werden. Eigenaar van deze rederij was Cornelis van der Schalk.
In 1869 kocht de familie van Duyn de rederij en had deze in bezit tot 1900. Hierna begon de familie van Duyn een aannemingsbedrijf dat nu nog bestaat.
Achter de werf lag een duingebied waar vroeger een vuurbaken op stond.
Dit vuurbaken is later, omstreeks 1922 vervangen door de vuurtoren.
Op dit duingebied is daarna hotel Seinpost door de familie van Beelen gebouwd. De oude werf schuur werd ook overgenomen en werd voor diverse doeleinden gebruikt, zoals garage, judo club en pottenbakkerij.
Het woonhuis en de schuur is gesloopt om plaats te maken voor de Paralel Boulevard.
In het redershuis werd op 14 december 1813 de Hertog van
Brunswijk-Oels ontvangen. Deze was met twee Engelse fregatten geland voor de kust van Noordwijk. Doel was om kennis te maken met zijn bloedverwant, de latere Koning Willem I om vervolgens samen ten strijde te trekken tegen Napoleon.
Naast het dubbele woonhuis in de Schäfferstraat was ook nog een “Taanhuis” waar netten en touwwerk ter conservering werden gekookt in o.a. eikenschors. Ook dit pand heeft moeten plaats maken voor de bouw van de Paralel BoulevardDe oude Werf
Het corona virus heeft ook voor het museum Noordwijk grote consequenties.
Museum Noordwijk en het VVV Noordwijk zijn met ingang van van heden gesloten tot 1 juni