Ook in deze coronatijd, waarin de kasten worden opgeruimd, denkt men aan ons met deze mooie 90 jaar oude baby jurkjes. Dank aan de geefster.
Blij verrast waren we met de schenking van puntgave en schone batisten babyjurkjes, onderjurkjes en bloesjes, ragfijn versierd met borduursels
Tevens kussensloopjes met handgemaakte kanten voor de wieg en een slabbe
Hartelijk dank aan de gulle gevers . Alles krijgt een goed tweede huis in het museum.
Naar aanleiding van onze kleine theemutsen expositie , kregen we vanuit Heerlen deze fraaie toegestuurd.
Hij krijgt een ere plekje in de mooie kamer.
Het oude postkantoor in Noordwijk Binnen
De eerste meldingen van dit pand dateren uit 1575. Verder wordt vermeld dat in 1614 hier Jonkheer Andries van Thiemen woonde. Deze was Baljuw van Noordwijkerhout en omliggende dorpen. In 1639 wordt het pand gedurende 12 jaar verhuurd aan Jonkheer Willem van Oudshoorn, Baljuw in Den Haag. Hij was echter remonstrants en is daarom later uit zijn functie ontheven.
In 1722 is het pand verkocht aan Elie Luzac, deze begon hier een franse kostschool. Jozef de Veer wordt in 1733 eigenaar van de kostschool en betaalde daar Fl 10000,- voor.
Het pand wordt in 1849 verkocht aan Wigbold van der Does, graaf van Limburg Stirum etc.
Daarna wordt het college van toezicht de eigenaar en wordt hier het kantongerecht en een gevangenis gevestigd.
In 1878 wordt het verkocht voor Fl 2500,- aan het Post en Telegraaf bedrijf en wordt hier het postkantoor gevestigd. Deze functie houdt het pand tot 1989, waarna het verkocht wordt aan Gerard Duindam, horeca ondernemer. In 1990 wordt het pand gesplitst. Benedenwas er een huisartsen praktijk van Dr. Immerzeel.
Hierna is het pand verhuurd aan diverse kunstenaars die er hun atelier hadden. Tegenwoordig zijn er van het pand diverse appartementen gemaakt voor normale bewoning.
EEN MASTERCLASS IN HET NOORDWIJK AAN ZEE VAN ROND 1900
Jan Hillebrand Wijsmuller was toen hij Noordwijk op zaterdag, 2 juli 1898 voor het eerst bezocht drieënveertig jaar. Als kunstschilder had hij z’n sporen al verdiend. Z’n deelname aan wereldtentoonstellingen en exposities van het Glaspalast in München maken duidelijk dat hij zelfs internationaal behoorlijk aan de weg timmerde. Bij vele van die tentoonstellingen zoals in Chicago, Parijs, Barcelona, St. Louis, Antwerpen en Nice werd hij voor zijn werk onderscheiden met zilveren en gouden medailles. Kortom: een schilder van topniveau! Zijn bijnaam was evenwel mogelijk de mooiste prijs: Jan de Goeierd! Een omschrijving die hij aan de kwaliteit van zijn werk had kunnen ontlenen, maar waarvan de werkelijke betekenis verwijst naar zijn sociale inslag; hij was altijd bereid anderen te helpen. Dat was in 1898 ook de reden om naar Noordwijk te komen.
Wie in Noordwijk had er hulp nodig? Ludolph Berkemeier was in vergelijking tot Jan Wijsmuller bijna tien jaar jonger. Hij was in 1891 na acht jaar studie als landschapsschilder aan de Academie in Weimar afgestudeerd. Vanuit z’n opleiding was Berkemeier vertrouwd met het onderwijssysteem waarbij een oudere meer ervaren schilder met z’n leerlingen naar buiten trok en waarbij de lerenden de kunst konden afkijken van de meester. In 1893 keert hij in Nederland terug en vestigt zich onder de rook van Amsterdam in Baambrugge (Abcoude). Hij wordt lid van de Amsterdamse kunstenaarsvereniging Arti et Amicitae waar Wijsmuller in de jaren 1894 – 1897 als vicevoorzitter een bestuursfunctie vervulde met als speciale taak de opvang van jonge collega’s. Mogelijk kenden de twee elkaar al van hun gemeenschappelijke deelname aan de tentoonstellingen van het Glaspalast in 1889 t/m 1892. Op 28 oktober 1896 koopt Berkemeier huis Dorpzicht, Hoofdstraat 149 te Noordwijk aan Zee. Hij probeert in de badplaats in opkomst een toekomst op te bouwen. Ludolph Berkemeier die als schilder aan het begin van z’n carrière staat, ontmoet hier een coryfee die het gewend is om anderen op sleeptouw te nemen. Ze trekken samen door het zeedorp en kiezen er hun schilderplekken.
Een van de plekken waar ze hun schilderspullen neerzetten is in het duingebiedje tussen de achterkanten van de huizen van de Jan Kroonsweg en de Noordzeesteeg. Ludolph Berkemeier heeft wat hoger gezeten waardoor hij achter de huizen van de Noordzeesteeg ook nog net de zee, het huis van de gebroeders Duindam waar in 1911 pension Hollander gebouwd zou worden en de boerderij van Marbus kon zien. Hij kon z’n mentor Wijsmuller die wat lager, net naast en voor hem zat, goed in de gaten houden. Mogelijk mede door deze lessen kon Berkemeier uitgroeien tot een voortreffelijk kunstenaar.
Op 12 oktober 1898 na ruim drie maanden vertrekt Wijsmuller weer uit Noordwijk. In 1902 zou hij een dergelijk werkbezoek herhalen. Honderdtwintig jaar later, in het jaar 2022 hoopt Museum Noordwijk een zomertentoonstelling te kunnen presenteren waarin deze twee schilders en hun samenwerking centraal staan. De heel recente aanwinst ‘Huisjes aan de Noordzeesteeg te Noordwijk’ van de meester Jan Hillebrand Wijsmuller zal bij die tentoonstelling te zien zijn.
Jan Hillebrand Wijsmuller
Huisjes aan de Noordzeesteeg te Noordwijk
olieverf op paneel, 33 x 44 cm
rechts onder gesigneerd: JHWijsmuller
collectie Museum Noordwijk
Ludolph Berkemeier
Witte huisjes in de duinen
pastel op papier, 33 x 57 cm