De oude Werf
Deze maal een mooie foto van de schuur waar vroeger de bomschuiten gebouwd werden. Eigenaar van deze rederij was Cornelis van der Schalk.
In 1869 kocht de familie van Duyn de rederij en had deze in bezit tot 1900. Hierna begon de familie van Duyn een aannemingsbedrijf dat nu nog bestaat.
Achter de werf lag een duingebied waar vroeger een vuurbaken op stond.
Dit vuurbaken is later, omstreeks 1922 vervangen door de vuurtoren.
Op dit duingebied is daarna hotel Seinpost door de familie van Beelen gebouwd. De oude werf schuur werd ook overgenomen en werd voor diverse doeleinden gebruikt, zoals garage, judo club en pottenbakkerij.
Het woonhuis en de schuur is gesloopt om plaats te maken voor de Paralel Boulevard.
In het redershuis werd op 14 december 1813 de Hertog van
Brunswijk-Oels ontvangen. Deze was met twee Engelse fregatten geland voor de kust van Noordwijk. Doel was om kennis te maken met zijn bloedverwant, de latere Koning Willem I om vervolgens samen ten strijde te trekken tegen Napoleon.
Naast het dubbele woonhuis in de Schäfferstraat was ook nog een “Taanhuis” waar netten en touwwerk ter conservering werden gekookt in o.a. eikenschors. Ook dit pand heeft moeten plaats maken voor de bouw van de Paralel BoulevardDe oude Werf
Het corona virus heeft ook voor het museum Noordwijk grote consequenties.
Museum Noordwijk en het VVV Noordwijk zijn met ingang van van heden gesloten tot 6 april.
Voorstraat
Deze opname van de Voorstraat is van omstreeks 1905, de waterpomp bevond zich nog in het midden van de straat en is later tot achter de tramrails verplaatst.
De tram stopte bij de Grote Jeroenskerk die rechts achter de bomen ligt.
Het was toen nog een stoomtram en was uitgerust met een wagon en een vrachtwagon.
De tram reed dagelijks tussen Noordwijk en Leiden en was een belangrijke verbinding voor passagiers en lading.
Achter de tram zien we het dak van het tramhuisje van de stoomtram. Hier woonde in die tijd de “dienstman” Co de Vijver.
Op de achtergrond zien we de prachtige Lindebomen die ook nu nog het straatbeeld sieren.
Museum Noordwijk mooie Berkemeier rijker
Jaques Dekker met de aquarel die in het bezit is gekomen van het Genootschap Oud Noordwijk en te zien zal zijn in Museum Noordwijk. De aquarel van Ludolph Berkemeier geeft een beeld geeft hoe de doorkijk naar het huidige Gat van Palace er rond 1900 uitzag.
Dankzij de welwillende medewerking van lid van de tentoonstellingscommissie van het Genootschap Oud Noordwijk Jaques Dekker heeft het Museum Noordwijk een mooie aquarel van Ludolph Berkemeier aan haar collectie kunnen toevoegen. Het gaat om een doorkijk naar het voormalige Calisplein dat nu bekend is als het Gat van Palace.
Jaques Dekker, zelf een begenadigd kunstschilder, is als lid van de tentoonstellingscommissie van het Genootschap Oud Noordwijk zeer actief met onder meer het organiseren van de wisseltentoonstellingen in Museum Noordwijk. Bovendien zoekt hij ook al jaren naar kunstwerken die een aanwinst zouden kunnen zijn voor de collectie van het genootschap. De aangekochte aquarel van Ludolph Berkemeier ‘Doorkijk over het Calisplein’ is een resultaat van zo’n zoektocht. Het aangekochte kunstwerk toont het beeld van rond 1900 van de huisjes aan de kop van de Hoofdstraat en de doorkijk naar het Calisplein met de daar aanwezige waterpomp en de masten van enkele bomschuiten die op het strand lagen. “De waterpomp verschafte de gezinnen in Noordwijk aan Zee van drinkbaar water en werd gebruikt tot de Watertoren zijn intrede deed. Het tafereel is dichtbij ‘Dorpzicht’ (de huidige locatie waar nu bloemenbinderij H.C. Heemskerk gevestigd is) waar Berkemeier in de Hoofdstraat woonde.” Ludolph Berkemeier woonde en werkte van november 1896 tot 1930 (waar hij ook overleed) in Noordwijk en heeft een rijk oeuvre achter gelaten. “Door zijn zeer gedetailleerde kunstwerken weten wij precies hoe Noordwijk in de jaren dat hij hier werkte er uit heeft gezien. Zo heeft hij van de doorkijk naar het Calisplein zes verschillende versies gemaakt waar op elke weer nieuw details te zien zijn.”
Berkemeier kreeg zijn opleiding tot landschapschilder aan de academies van Düsseldorf en Weimar. In 1893 vestigt hij zich net onder Amsterdam in Baambrugge. Hij werd lid van de kunstenaarsvereniging ‘Arti et Amicitiae’ (Kunst en Vriendschap) en ontmoette er de tien jaar oudere 2e voorzitter van die vereniging Jan H. Wijsmuller. Wijsmuller, een zeer sociaal mens, had er o.a. de specifieke taak om jonge kunstenaars te begeleiden en het is dan ook niet ondenkbaar dat nestor Wijsmuller Berkemeier aanspoorde om naar Noordwijk te gaan. Er waren weinig kunstschilders actief en tegelijkertijd verbleven er wel kapitaalkrachtige Duitsers in Huis ter Duin. Het is bekend dat die combinatie ervoor zorgde dat Berkemeier een zeer goede boterham verdiende met zijn kunstwerken. Wijsmuller zelf verbleef ook de nodige tijd in Noordwijk en uit overgebleven werken is bekend dat zij conform de overtuiging van kunstacademie Weimar er samen op uit trokken om in ‘plein air’ dezelfde taferelen vast te leggen. Dat alles gaat samenvallen in de wisseltentoonstelling die gepland staat voor 2022 waar de werken van Berkemeier en zijn nestor Wijsmuller te bewonderen zullen zijn in Museum Noordwijk. De ‘nieuwe’ Berkemeier zal daar zeker een mooie plek in krijgen.
Wilhelminastraat omstreeks 1900
Hier kijken we in westelijke richting de Wilhelminastraat in, deze straat heette tot 1902 de Krochtweg.
Rechts zien we de bruggetjes over de Krochtwetering.
Deze wetering was een hoofdverbinding met het Schie en als gevolg van rioollozingen rook deze zeer slecht.
De Krochtwetering is in verschillende etappes overkluisd en deze overkluizing was in 1914 geheel voltooid.
Je zou het niet vermoeden, maar onder de Wilhelminastraat ligt dus een riool, zo groot dat je er in zou kunnen fietsen.
Tegenwoordig wordt het rioolwater via een persleiding direct naar de rioolwater zuivering aan de Achterweg getransporteerd.
Links op de achtergrond zien we de molen “De Eendracht” van de familie de Groot op de hoek van de Molenstraat en de Wilhelminastraat. Dit was een grit molen waar kippengrit en kalk voor metselspecie werd vervaardigd.
De molen is in 1922 afgebroken, waardoor er weer een stukje oude glorie verdween.